۳۶۲ آبشار
آبشاری است بسیار بلند، هیچ کس به سرچشمه آن دسترسی ندارد، شدت و حجم آب آن به قدری زیاد است که هرکسی را توان نزدیکی به آن نیست! در بین دو مرز طولانی قرار گرفته. وقتی فرو می ریزد رودخانه ایی است بس عظیم. سیل هایی که دیده ام در مقابل وسعت آن، ذره ایی بیش نیست. می گویند نوشی از آن آب، تا یکسال ضامن سلامتی است!
وقتی عزم سفر کردیم، من عجولانه راه افتادم. شاید تصورم پیک نیک بود و گذری از کنار آبشار و نوش آبی. وقتی رسیدیم، پی به اشتباهم بردم. همه با کوله بارهایی پر از وسایل آمده بودند و من دست خالی! امکان نزدیک شدن برایم مقدور نبود شدت آب به قدری زیاد بود که از فاصله صدها متر آدم رو خیس می کرد……. تصمیم گرفتم دفعه دیگر با تجهیزات کامل برگردم.
وقتی دوستانم برای بار دوم آنجا می رفتند خستگی، توانم را گرفته بود و امکان رفتن از من سلب شد!
بار سوم همراه بقیه رفتم. تصورم این بود که این بار با تجربه تر عمل خواهم کرد ولی چه خیال خامی! چون تازه متوجه شدم که اصلا امکان برداشتن از اون آب نه تنها برای من بلکه برای هیچ کس مقدور نیست! البته راهنما به جلو اشاره کرد و گفت: جلوتر فضایی وجود دارد که می توان از آن آب برداشت.
وقتی به آنجا رسیدم دریایی دیدم پر از آب زلال و آرام ... انعکاس نور آفتاب در آن، فضایی بسیار زیبا ایجاد کرده بود. شدت نور بقدری زیاد بود که چشم را خیره میکرد... مردم برای برداشتن آب چه تجهیزات سنگینی با خود آورده اند! تانکرهای آب بی وقفه در رفت و آمد بود. همه، مخازن همراه خود را پر از آب می کردند، حتی سوغات برای دوستان و فامیل. من چه ساده فقط یک لیوان همراه داشتم آن هم یک بار مصرف!.... البته از آب نوشیدم!!
