۳۸۵ سلاح اتمی
انستیتو امور امنیتی آلمان، در بخش چهارم از گزارش مشروح پیشنهادی خود به کنفرانس بررسی و تجدیدنظر در «NPT» که هر پنج سال برگزار می‌شود و قرار است در اردیبهشت ماه آینده در نیویورک برگزار شود، تهدیدهای ایالات متحده برای حمله به ایران و براندازی نظام جمهوری اسلامی را یکی از زمینه‌های اصلی حرکت ایران به سمت سلاح‌های هسته‌ای ارزیابی کرده است.
در این گزارش با تشریح روند مسابقه تسلیحاتی بین دو ابرقدرت آمریکا و شوروی طی دهه‌های 80ـ1960، بازدارندگی و توازن قدرت به عنوان مهم‌ترین دلایل حرکت به سمت سلاح‌های هسته‌ای در جهان عنوان شده است.
انستیتو امور امنیتی آلمان بر پایه این استدلال، کاهش قابل توجه سلاح‌های هسته‌ای در جهان پس از فروپاشی شوروی در دهه نود را به عنوان نتیجه افول رقابت‌های هسته‌ای ارزیابی کرده است.
این گزارش در ادامه با اشاره به روند خلع سلاح جهانی که از سال 1995 و در کنفرانس بررسی «NPT» آغاز شد، سیزده گام را برای خلع سلاح هسته‌ای در جهان که در کنفرانس سال 2000 به تصویب رسید، محور تلاش‌های بین‌المللی برای مقابله با گسترش و تشدید روند نابودی سلاح‌های اتمی دانسته است.
اما عملکرد آمریکا، روسیه و حتی انگلیس و فرانسه، نشان می‌دهد که نه تنها تصمیم جدی در این کشورها برای خلع سلاح هسته‌ای وجود ندارد، بلکه نشانه‌هایی از حرکت به سمت سلاح‌های هسته‌ای جدید به چشم می‌خورد.
عدم تصویب پیمان «ABM» ـ پیمان نابودی موشک‌های هسته‌ای بالستیک ـ در سنای آمریکا در سال 1999، خودداری ایالات متحده از پذیرش سیزده گام خلع تسلیحات هسته‌ای در سال 2004، اقدامات روسیه در تخلف از پیمان «استارت 2» مربوط به نابودی موشک‌های قاره‌پیما، اقدام چین در ساخت موشک‌های اتمی قاره‌پیمای جدید «DF-31»، اقدام فرانسه در نوسازی موشک‌های هسته‌ای دریایی و هوایی و برنامه‌های نظامی اتمی انگلیس، نشان‌دهنده آن است که کشورهای دارای سلاح‌های هسته‌ای که محور ایجاد فشار بر دیگر کشورهای جهان برای خودداری از فعالیت‌های نظامی اتمی می‌باشند، نه تنها تسلیحات هسته‌ای خود را کاهش نداده‌اند، بلکه در راستای نوسازی و توسعه آن حرکت می‌کنند.
انستیتو امور امنیتی آلمان در ادامه این پرسش پرداخته که چگونه می‌توان با وجود این رفتار کشورهای دارای سلاح‌های هسته‌ای، از دیگر دولت‌های جهان که فاقد سلاح‌های اتمی و در معرض تهدید هستند، انتظار داشت بر روی این سلاح حرکت نکنند؟
