در انتهای حیات ما به این سنجیده نخواهیم شد که:
چند مدرک دانشگاهی گرفته ایم
چه مقدار از مادیات دنیا برای خود اندوخته ایم
چه کارهای بزرگی انجام داده ایم
سنجش ما بر این اساس خواهد بود که:
من تشنه بودم و تو مرا سیراب کردی
من عریان بودم و تو مرا پوشاندی
من بی خانمان بودم و تو مرا اسکان دادی
تشنه ولی نه فقط تشنه آب بلکه تشنه محبت
عریان نه فقط از برای لباس بلکه عریان از عزت و احترام
بی خانمان ولی نه در طلب خانه ای از خشت بلکه به سبب خروج از عوالم انسانی
بنابراین جسورانه عشق بورز احترام کن وبپذیر